PUTIH. Dia dibuang oleh manusia yang suka lepaskan tanggungjawab pada orang lain. Orang bela kucing dia pun sibuk nak bela. Tanggungjawab tak mau. Bila suruh mandulkan si ibu, jawapan kesian. Buang anak kucing tak pulak kesian.
Di buang dalam keadaan kurus sangat. Kelaparan. Telinga berkurap. Hampir merebak kt badan. Color putih bulunya dah nak jadi kelabu. Dalam ketakutan, dia beranikan diri datang ke kedai saya untuk cari makan. Syukur dia datang pada saya. Sejak dari haritu, PUTIH hari hari teman saya di kedai. Saya jaga dia seperti saya menjaga kucing saya di rumah. Semua kurap kurap & luka luka yang ada beransur pulih lepas saya beri beberapa ubat pada PUTIH.
Setiap kali saya sampai di kedai, PUTIH akan sambut. Setiap kali nak balik, PUTIH akan hantar saya sampai depan tangga. Sedih saya setiap kali pandang wajah PUTIH waktu dia duduk di tangga sambil pandang saya. Mengharapkan satu hari dia akan dapat ikut saya balik dan tinggal di rumah. Punyai keluarga. Memang hasrat saya untuk ambil dia. Cuma tunggu waktu sahaja.
Akhirnya bila waktu yang di tunggu dah tiba, PUTIH mula nak berboypren. Saya terus tangkap. Siapkan appointment, seterusnya zasss...
Saya pesan pada PUTIH, saya kena buat mcm tu sbb peniaga peniaga di kedai ramai yang tak suka kucing. Nanti PUTIH pregnant, sapa nak jaga anak PUTIH.
Doa PUTIH untuk dapat keluarga satu hari nanti dah pun dimakbulkan. PUTIH cukup bahagia. PUTIH dah cantik tak macam PUTIH yang dulu. Dia sebagai penyeri rumah. Dia juga lah satu satunya BUNGA di antara kumbang kumbang yang ada di rumah saya.
PUTIH baik. Pandai. Aktif. Lasak. Jalan sopan. Penyayang dengan adik adik kecik.Bak kata dia tak banyak ragam.
Moga PUTIH akan terus kekal bersama saya. Saya akan jaga dia sebaik mungkin.
Tetapi kakak hilang pada 01/05/2015. Dimana pun kakak berada, acik tetap sayangkan kakak. Harapan acik satu hari nanti kakak akan balik rumah.