Moji & Molly are the pets I adopted during the Movement Control Order (MCO) period when I was on my way back from Kuala Lumpur to Melaka. When I first saw them, they were skinny, dirty, and scared of everything. Initially, I only wanted to adopt one, but when I saw the other one's pitiful eyes, I didn't know if I couldn't bear to separate them or if I was worried about being lonely and sad from then on. At that moment, I felt sad and confused, and made an impulsive decision to take them both home.

I first took them to the vet for a check-up, shots, deworming, and a bath. Then I brought them to my mom's house for a night and returned to KL the next day. When we arrived at my home, they were so frightened that they didn't dare move or eat anything. It took some time for them to adjust (of course, there were certainly many unexpected things that happened during that time - I experienced some before). Now, although they are still very timid, they have learned a lot and have even elevated to the position of prince and princess. They have their own bed, but they sometimes also occupy the sofa. At night, they even follow me and my husband into the bedroom and sleep with us. Many of the small moments in life have been spent together in the past four years, gradually becoming part of us.

Due to some economic difficulties, my family had to rent an apartment where pets are not allowed. Therefore, we have to painfully give them up for adoption and hope that there are kind-hearted people who love pets and are willing to adopt them.

Moji & Molly adalah haiwan kesayangan yang aku adopt semasa tempoh PKP. Aku mengambil mereka di pertengahan jalan ketika dalam perjalanan dari KL ke Melaka. Ketika aku melihat mereka, mereka nampak kurus dan kotor, serta sangat penakut. Awalnya aku hanya ingin mengambil satu daripada mereka, tetapi aku tidak tahu sama ada ingin kehilangan rakan sejawat untuk mereka atau kerana aku akan merasa kesepian di masa depan. Pada saat itu, saya berasa sedih dan keliru, dan membuat keputusan tanpa memikirkan dengan baik – mengambil kesemua haiwan itu bersama-sama! Pertama-tama aku membawa mereka ke klinik haiwan, mengecek kesihatan mereka, memberi suntikan, memeriksa cacing, dan mandi. Kemudian, aku membawa mereka ke rumah ibu saya untuk bermalam sebelum kembali ke KL pada hari berikutnya.

Setelah mereka tiba di rumah saya, mereka sangat takut dan cemas hingga tidak berani bergerak atau makan. Mereka berpelukan erat satu sama lain. Kebanyakan waktu awal mereka sangat mengalami kesukaran dalam menyesuaikan diri (tentunya selama tempoh ini banyak perkara yang terjadi – tapi saya bersedia untuk menerimanya). Sekarang, meskipun tetap penakut, mereka telah belajar banyak dan bahkan telah menaik taraf menjadi raja dan ratu, dengan tempat tidur sendiri dan 'menakluki' tempat duduk sofa, dan tidur dengan suami saya dan saya pada malam hari. Banyak hal kecil dalam hidup yang kami nikmati sekarang telah datang daripada perjalanan empat tahun hidup kami bersama. Namun, disebabkan masalah kewangan, kami terpaksa berpindah ke dalam sebuah unit apartment yang tidak dibenarkan memelihara haiwan peliharaan, jadi dengan berat hati, kami ingin mencari keluarga dengan hati yang baik untuk mereka diadopsi. 🙏

Moji & Molly 是我在MCO期间，我从KL 回Melaka的半途中领养回来的。看到他们时，瘦瘦小小，肮肮脏脏，胆小怕事。我原本是只想养一只的，可是看到另一只可怜的眼神，不知道是不舍得它的同伴，还是为自己从今以后将孤独而悲哀？ 那一刻的我很心酸，头脑乱糟糟的，就下了一个没有考虑清楚的决定，两只一起抱回家吧！ 首先去兽医检查身体，打针，区虫，洗澡，然后带回妈妈家过一夜，第二天就回KL了。到了我家，它们怕到全身发斗，两个紧紧的抱在一起，不敢走动，也不敢吃东西。直到过了一段时间，才慢慢适应 （当然期间肯定发生很多意想不到的事-带过）。现在的它们，虽然还是很胆小，但是已经学会了很多，甚至上位至王子公主，有自己的睡床还不够，竟然霸占了沙发位子，晚上还跟着我和老公进房，跟我们睡在一起 😂。很多生活中的点点滴滴，都是这四年里相互陪伴而成，溶入骨血。因为经济出现状况，我家必不得以要租apartment 住，不能养宠物，只有忍痛割爱，看看有没有善心人士，喜欢毛孩的家庭可以领养它们 🙏